On the road again

On the road again

Na twee jaar gestudeerd te hebben was het wel weer tijd om wat te ondernemen, dus zoals de meeste van jullie wel weten ben ik aan mijn reis begonnen om over land naar china en terug te gaan. Met Creedence in de oren en mijn duim omhoog begon het dit keer achter het UMC bij de oprit van de snelweg. Omdat ik voor vertrek nog even wat prikken moest halen begon ik pas rond 11 uur te liften. Ik zei tegen mijn eerste lift dat ik hopelijk die avond nog ergens bij de grens van polen zou komen waarna die hard begon te lachen en fronzend zei; 'dat haal je dus echt nooit'. Jammer dat ik hem die avond niet meer sprak want rond half 2 's nachts zette ik vrolijk mijn tent op in een bos in de buurt van Poznan, Polen, alweer 150km voorbij de grens:) Het liften ging dus wel weer lekker.
De volgende dag om 5 uur opgestaan omdat ik de eerste twee dagen het liefst zoveel mogelijk kilometers wilde maken zodat ik ook echt het gevoel kreeg dat ik op reis was, het doel was vilnius, de hoofdstad van Litouwen. Ergens in de middag werd ik meegenomen door een koerier die me wel aan de goede kant van warschau af kon zetten maar eerst nog even 200 dozen moest inladen. Ik zat wel goed dus ik besloot om mee te gaan en hem even te helpen. Toen we de dozen aan het inladen waren raakte ik in gesprek met de eigenaar van het bedrijf die ook mee hielp. Hij was de enige die een beetje behoorlijk engels sprak en toen hij hoorde dat ik op weg was naar China werd hij helemaal enthousiast, zo enthousiast dat ik werd meegenomen en aan al zijn vrienden en werknemers werd voorgesteld, dat ik een super uitgebreide lunch en een heel voedselpakket voor onderweg meekreeg. Dat was mooi want nu hoefde ik ook geen zlotys te pinnen.

Behalve wat relaxe Polen te hebben ontmoet ging het liften ook weer lekker. Al rijdend door poolse en later litouwse heuvels waar de ooievaars met bosjes langs de kant van de weg staan en het landschap steeds dunner bevolkt werd, was het ook nog gelukt om die avond niet al te laat in Vilnius voor de deur van mijn couchsurfadresje afgezet te worden. Want dat is wat ik ging doen, couchsurfen, even voor de mensen die niet weten wat het is: Het is een website, couchsurfing.org waar mensen van over heel de wereld een slaapplaats aanbieden aan reizigers. Er zijn echt ontzettend veel mensen die er aan meedoen en er is voor ieder land wel iets te vinden. Je mailt de mensen gewoon een paar dagen van de voren wie je bent en wanneer je ongeveer aankomt en dan mailen ze terug of ze er tijd en of zin in hebben. Het voordeel is niet alleen dat je gratis kan overnachten in steden, ook heb je iemand die iets kan vertellen over waar je bent en je de stad en omgeving kan laten zien, je leert mensen kennen en je ziet hoe mensen leven.

Mijn eerste couchsurfhost was dus in Vilnius en hij heette Zhenia, omdat hij overdag moest werken had hij een vriend gebeld om te vragen of die zin had om de stad de laten zien en dat had ie wel. Omdat je meteen tussen de locals zit krijg je ook meteen de echt relaxe plekken te zien die je normaal nooit zou weten te vinden. Toen we 's avond wat bier zaten te drinken bleek dat zij net als ik naar Riga gingen liften voor een drie daags festival alleen in ging al een dag eerder om Riga nog te kunnen zien. Ze vroegen me mee naar het festival en ik vond het wel een goed idee dus na twee dagen zagen we elkaar weer.

Die nacht heb ik nog overnacht bij een andere couchsurfhost die me Riga heeft laten zien, echt wel een mooie stad trouwens. De dag erna zag ik Zhenia en wat andere mensen uit vilnius weer, ze kenden twee meiden uit Riga die ook meegingen en we zouden met hun auto naar het festival toegaan wat zo'n 100 km van Riga af was bij de grens met Estland. Er was maar een meisje een rijbewijs en zij had die auto geleend maar ze was er nog niet zo zeker mee omdat de koppeling nogal gevoelig was. De vraag was dus of iemand anders kon rijden en ik was de enige met een rijbewijs. Voor dat ik het wist reed ik een auto vol met litouwers en letten naar een festival tussen de scheurende oosteuropeanen. Zhenia en zijn vrienden waren van oorsprong russisch en spraken dus ook russisch met elkaar, ze noemden me Joerka, want de namen van je vrienden eindigen met ka. Het waren ook echt relaxe dudes allemaal waarvan de meeste ook veel hadden gelift. Een gast was zelfs ook door Iran gelift en was er laaiend enthousiast over.

Het festival was echt superchill in een soort van bos aan het strand, o.a. Moby kwam en nog wat andere relaxe artiesten. Overdag zwemmen in de oostzee en natuurlijk goedkoop bier zuipen:) In een week tijd super veel relaxe mensen ontmoet, 3 nieuwe landen op het lijstje en een festival meegepikt, een goed begin van de reis!

Zondag reden we terug naar Riga waar ik een ticket had gekocht naar het voormalige Leningrad, oftewel St. Petersburg met de nachttrein, dit was ook een hele ervaring. Eerst nog even mijn laatste 'lats' omgewisseld voor honderden roebels maar dat was alles bij elkaar toch niet veel meer dan 10 euro. In de trein zaten alleen russen die geen engels spraken maar met gebaren taal hadden we toch een soort van gesprek. Ik was natuurlijk kapot van dat festival dus binnen een half uur zat ik al te knikkenbollen, en dacht dat het nog een lange nacht kon worden samen met 2 russen naast me en 3 tegen over me op een bankje. Gelukkig liet een oude vrouw me zien dat wat ik dacht dat het baggagerekken waren, bedden waren die uitgeklapt konden worden. Het was echt maar iets van een halve meter breed, 2 meter boven de grond tegen het plafond aan van de wagon en net is te kort om recht op de kunnen liggen, maar voor mij was het perfect en ik sliep meteen. Midden in de nacht toen ik lekker lag te dromen over chillen in het stadswandelpark werd ik hardhanding in mijn rug geduwd en toen ik me nog half slaapdronken omdraaide schrok ik me kapot want er stond een of andere soldaat in het russisch tegen me te schreeuwen. Waarom het allemaal zo onaardig moest wist ik ook niet maar het werd me langzaam duidelijk dat we op de grens met Rusland waren en dat ik mijn paspoort moest laten zien. Ook wilden ze dat ik mijn backpack uitpakte.

Toen ik om me heen keek zag ik dat in de rest van de wagon veel meer bedden waren uitgeplakt en dat er ook mensen werden wakker gemaakt, ik was dus niet de enige die was gaan slapen. Na een half uurtje wachten kreeg ik mijn paspoort terug met stempel en was mijn zakenvisum voor rusland dus goedgekeurd, dat was een hele opluchting. Ik had namelijk een zakenvisum geregeld met wat half valse documenten zodat ik een langere tijd in rusland kon zijn dan met een normaal toeristen visum en dus ook weer met de trein terug kon.



De volgende morgen werd ik wakker in St. Petersburg, eerst even mijn backpack bij mijn cshost droppen en vervolgens de stad in. De mooie verhalen die ik over de stad had gehoord waren helemaal waar want het is echt een prachtige stad met een paleizen met enorme pilaren en standbeelden op iedere hoek van de straat. Enorme russisch orthodoxe kathedralen, musea en bruggen. Samen met Rome en Budapest hoort deze stad toch zeker wel bij mijn top drie. Ondanks hun slechte reputatie vielen de russen me ook nog wel mee maar ze zeggen dat St. petersburg niet echt representatief is voor de rest van het land dus dat zullen we nog wel zien.



's Avonds uitgeweest met nog een andere couchsurfer die op mijn profiel had gezien dat ik in St. Petersburg was en me daarom had gemaild. De volgende dag was ik naar een museum geweest met een verzameling uit de 18e eeuw van Tsar Peter the Great. Ik was juist naar dit museum gegaan omdat het een rariteitenkabinet werd genoemd omdat hij blijkbaar allemaal embryo's en babies met twee hoofden en drie armen en dat soort dingen verzamelden. Het klinkt nogal luguber en dat was het ook want er waren echt kasten vol met lichaamsdelen van eeuwen geleden die hopelijk van dode mensen zijn afgehaald. Echt de meest wazige dingen waaronder hoofden van kinderen een een baarmoeder met 5 embryo's volledig op sterk water. Toen ik goed begon te lezen waar het allemaal vandaan kwam bleek dat hij het grootste deel van zijn collectie had gekocht van Frederik Ruysch had gekocht, en dat het dus allemaal nog uit nederland bleek te komen ook. Nog toevalliger was dat dit museum contact had en stukken uitwisselden met de museum van de Universiteit Utrecht:) Ik had dus eigenlijk ook gewoon thuis kunnen gaan kijken.



Die avond pakte ik alweer een nachtbus naar Moskou, ik had graag langer willen blijven in deze mooie stad maar ik heb een treinticket geboekt voor de 23e vanuit moscow tot siberie omdat die in de zomer vaak lang van de voren volgeboekt zijn. Na een lange nacht in de bus had ik nog 1 dag om Moscow te bezichtigen, en dit keer had ik ook weer echt geluk met mijn couchsurfhost. Het was namelijk een meid die afgestudeerd historicus is en me dus geweldig kon vertellen over het rode plein en het kremlin en de gebouwen in Moskou. Eerst waren we naar een markt gegaan bij haar in de buurt wat natuurlijk ook al heel interessant is want het is hier toch al weer best wel anders dan bij ons thuis. Toen we even later op het rode plein stonden en ik haar volop aan het ondervragen was over wat zei dacht van stalin, lenin, putin en de hele mikmak bleek dat haar opa een belangrijke generaal was geweest in het rode leger. Hij was zelfs nog hoofd van de KGB van Witrusland geweest wat natuurlijk niet niks is. Hij lag ook begraven op een speciale begraafplaats waar oa ook yeltsin en dat soort mensen zijn begraven. Dit was erg interessant maar ook alle verhalen die ze kon vertellen over het rode plein, waar zich natuurlijk nogal wat heeft afgespeeld in het verleden. Het plein zelf is ook wel indrukwekkend hoewel het wel kleiner is dan ik had verwacht. De beroemde st. Basils kathedraal is wel erg mooi, maar khad er niet raar van opgekeken als ze zoiets in de efteling hadden gebouwd met al die fancy kleurtjes. Moskou is voor de rest niet zo heel interessant want het is allemaal veel industrieler dan bijvoorbeel st. Petersburg. De stalinistische hoogbouw was wel indrukwekkend om te zien door de communistische bouwstijl en de hamers en sikkels en grote standbeelden zijn ook goed vertegenwoordigd. Wel grappig al die communistische symbolen, want ik heb ook nog nooit zo veel dure auto's in een stad gezien.



Nu zit ik dus in Moskou, al weer twee tijdzones verschil met thuis. Dalijk ga ik nog even naar het kremlin kijken en het mausoleum van Lening en dan pak ik de trein naar Irkutsk, 6 tijdzones verschil met thuis, 4 dagen in de trein en duizende kilometers verder. Hoewel de wereld nu nog geleidelijk veranderde zal het dalijk een stuk sneller gaan, maar daar over de volgende keer meer.



Groeten en kussen,



Joeri